هر دو در ۹۳ سالگی دیده از جهان فرو بستند. آیت‌الله خویی در نجف کرسی تدریس داشت و مرعشی نجفی در قم. خویی شاگرد میرزای نائینی بود و مرعشی از شاگردان حائری یزدی. ابوالقاسم خویی مرجعیتش فراگیرتر شد. مقلدان بسیاری در سراسر جهان یافت. مرعشی نجفی اما به میزان خویی از وسعت دایره مقلدین بهره نبرد.
شیوه‌ی تدریس این دو متفاوت بوده است. مرحوم خویی در تدریس مباحث، مطالب را بدون وارد شدن به زوائد و حواشی بیان می‌کرده و جلسات تدریس را به نحو مختصر اما مفید و پر قوّت پیش می‌برده است. اما مرعشی نجفی در خلال مباحث خود، به طرح مباحث اخلاقی و تربیتی نیز توجه داشته است. این روش در تدریس سبب می‌شده تا مرعشی نجفی مباحث فقهی و اصولی را تا سطح فهم افرادی که درک پایین‌تری داشته‌اند نیز مطرح کند.
خویی و مرعشی نجفی بارها نامه‌نگاری‌هایی با یکدیگر داشته‌اند. خصوصاً در وقایع و درگیری‌های قبل از پیروزی انقلاب در ایران این نامه‌ها مکتوب می‌شد.
مرحوم خویی با وسعت مرجعیتی که در سایر کشورهای اسلامی داشت، مؤسسات خیریه و عام‌المنفعه زیادی را بنا گذاشت. مؤسسه خیریه امام خویی مجموعه‌ای از مؤسسات خیریه بود که مرکز آن در لندن قرار داشت و تحت اشراف ایشان بود. مرعشی نجفی نیز بانی برخی اماکن عام‌المنفعه شد. اما کتابخانه‌ی بزرگی که وی بنا گذاشت، به عنوان یکی از بناهای ماندگار از این فقیه شیعه محسوب می‌شود.
آیت‌الله مرعشی نجفی در هفتم صفر ۱۴۱۱ برابر با ۷ شهریور ۱۳۶۹ دیده از جهان فرو بست. تشییع باشکوهی برای وی برگزار شد. بنا به وصیتش در کتابخانه‌ی خود به خاک سپرده شد. دو سال بعد، آیت الله خویی در هشتم صفر ۱۴۱۳ برابر با ۱۷ مرداد ۱۳۷۱ به علت بیماری قلبی درگذشت و در حرم حضرت امیرالمؤمنین(ع) به خاک سپرده شد. تشییع جنازه‌ی او به دلیل فضای امنیتی عراق با حضور تعداد کمی از نزدیکان وی انجام شد.
منبع: سایت اینترنتی مباحثات
